Ermenilerin soykırım diye adlandırdığı gün..

Osmanlı Devleti’nin güçsüzleştiği 19.yüzyılda önce Rusya sonra
İngiltere ve diğer Batılı ülkeler Balkanlar’ daki hıristiyan halkları
ve Anadolu’daki Ermenileri Osmanlı Devletine karşı tahrik ve teşvik
etti. 93 Harbi denilen Türklerin yenilgisi ile biten 1877-1878 Türk-Rus
Savaşından sonra Türkler, 500 yıldan beri oturdukları Rumeli
topraklarından imha edilerek sökülüp atıldılar. Bu durum Ermenileri de
harekete geçirdi. Ermeni patriği ve Ermeni ileri gelenleri Türk
tebasından olmalarına rağmen Rus başkumandanı Grandük Nikola’yı tebriğe
gittiler. Anadolu’da hiç bir yerde çoğunluk olmadıkları halde,
kendilerine Ermenistan kurulmasını istediler Bu olmadı ama Ermeni adı
ilk defa uluslararası bir antlaşmaya,yani 1878 Yeşilköy Türk-Rus
Antlaşmasına girdi. Daha sonra İngiliz-Rus rekabeti ve diğer
devletlerin yardımı ile Ermeni terör örgütleri kuruldu. Anadolu’nun
çeşitli şehirlerinde Osmanlı Devletine karşı isyanlar başlatıldı.

Birinci Dünya Savaşında Ermeniler

Osmanlı
Devletinin 14 Kasım 1914’de İngiltere,Fransa ve Rusya’ya karşı
Almanların yanında Birinci Dünya Savaşı’na girmesi Ermeni komitelerince
büyük fırsat olarak görüldü. Gönüllü alaylar kurarak Rus saflarına
katılan Ermeniler, Rus işgal kuvvetleriyle birlikte Doğu Anadolu
topraklarımıza girdiler. Ermeniler Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde
yeni isyanlar çıkartıp,Osmanlı kuvvetlerini arkadan vurdular. Sivil
Türk halkı büyük bir katliama uğratıldı.(1)

Tehcir (Ermenilerin zorunlu göçü)

Devlet
bir kaç cephede savaşırken,Türklerin savaşa gitmeleri sonucu meydan
Ermenilere kaldı. Van’da isyan başlatıldı. Devlet bu durumda 27 Mayıs
1915 tarihinde ( tehcir ) yani Rus cephesindeki Ermenilerin güneye göç
ettirilmesi kararını aldı. İşte bu karar Ermenilerin Türkleri soykırım
yapmakla suçladıkları olaydır. Önce şunu sormak lazım:’’Türkler’in
yaptığı tehcir, soykırım tanımına uyar mı?’’

Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 9 Aralık 1948 tarihli kararı ile kabul edilmiş soykırım

tanımı
tehcire uymamaktadır. Osmanlı İmparatorluğu kendi vatandaşları olan
savunmasız Ermenileri kısmen veya tamamen ortadan kaldırmak için
öldürmemiş ve aynı amaçla tehcire zorlamamıştır. Osmanlı
Devleti,bağımsız devlet kurmak amacıyla savaş sırasında Rusya tarafında
yeralan, düşman saydığı Müslüman halkı öldüren Ermenilerle savaşmıştır.

Osmanlı
Devleti kendi topraklarının bütünlüğünü savunmak amacıyla düşmanla
işbirliği yapan ve yapabilecek Ermeni nüfusa tehcir
uygulamıştır.Türkiye Cumhuriyeti savaş sırasında bazı Ermenilerin
öldüğünü ve nüfusun tehcire tabi tutulduğunu kabul etmiştir. Olanları
soykırım olarak adlandıranlar,Osmanlı Devletinin Müslüman halkının da
soykırıma uğradığını bu soykırımın Ermeniler tarafından yapıldığını
kabul etmek zorundadır.(2)

Doğu Anadolu’da Ermeni mezalimi

1916
Temmuzunda Ruslar Erzincan’a kadar ilerlemişlerdi.1917 Şubat Rus
devriminden sonra Ruslar geri çekilmeye başladılar. Meydan Ermenilere
kaldı.Ermeniler bu dönemde Ruslarla isgal ettikleri Türk şehir ve
köylerini Türklerden temizlemeye ve anlatılmaz zulümlere hız
verdiler.1917 yılında Osmanlı orduları yeniden toplandılar.1918’de
saldırıya geçtiler.Geri alınan doğu Anadolu şehirlerimizin durumunu
15.Kolordu Komutanı Kazım Karabekir şöyle anlatıyor;(3)

’15
Şubat 1918 ‘de Erzincan’ı aldık. Ermeniler pek az karşı koydular. Güzel
yapılar ve kışlalar yakılmıştı. Bazılarının içini insanlarla doldurup
yakmışlardı. İçi cesetlerle dolu kuyular çoktu. Müfrezem 22 Şubatta
Mamahatun’u(Tercan’ı)işgal etti. Burada sağ kalan kimse bulunamadı.
Ermeniler bütün ahalisini öldürüp büyük çukura doldurmuşlardı. Her
taraf yanıyordu. Aşkale ve Yeniköy’de ise aynı manzara vardı. 20
Şubat’ta Bayburt’a geldik. Buradaki cenazeler insanın aklını oynatacak
kadar çoktu. Bütün çocuklar süngülenmiş,yaşlılar ve kadınlar
samanlıklara doldurulup yakılmış, gençler baltalarla parçalanmıştı.
Çivilere asılmış ciğer ve kalpler görülüyordu Bunları görünce
Erzurum’daki kardeşlerimizin imdadına koştuk. 11 ve 12 Mart’ta Ilıca ve
Erzurum’u aldık. Erzurum’da öyle acıklı manzaralar gördük ki, insanı
insanlıktan iğrendiriyordu. Halk gözyaşı ile şuraya buraya koşuyor,
kimi babasını,oğlunu süngülenmiş veya yakılmış buluyordu. Bir çok
sokakta hiç hayat görülmüyordu. Yerlerde .çocuk, kadın,yaşlı kanlar
içinde yatıyordu. İstasyon sanki bir mezarlık gibi ölülerini dışarıya
fırlatmıştı...’

Güney Anadolu’da Fransız-Ermeni işbirliği

Güney
deki durumu ‘Milli Mücadele’de Develi’(4)adını taşıyan eserde Mehmet
Özdemir. 25 Kasım 1918 de Adana bölgesinde başlayan Fransız ve Ermeni
işgalini tanıklar ve belgelerle şöyle anlatmaktadır;

.’’Fransızlar
ikindi üzeri şehre girdiler. Kiliselerin çanları çalınıyordu. Ermeni
evleri dükkanları, çarşı,pazar itilaf devletleri ve Ermeni bayrakları
ile donatıldı. Yer yer Türk bayrakları yırtıldı. Gece fener alayları
tertip edildi. Taşkınlık son haddini buldu. ’Kahrolsun Türkler ‘
sesleri ve ağza alınmayacak küfürler ortalağı çınlatıyordu’’(s.42)

Fransızlarla
birlikte gelen Ermenilerin 70 bini Adana ile köylerinde,12 bini
Dörtyol’a, 8 bini Haçın’a(Saimbeyli) ve geri kalanı Osmaniye,Kadirli ve
Kozan’a yerleştirilmişti. Ermeni terör ve zulmü Türkleri canından
bezdirmişti. Çukurova Türkleri herşeylerini bırakıp Develi ve
Kayseri’ye doğru kaçtılar.’’

Bu sırada Develi’nin durumu eserde şöyle anlatılıyor ;

’’1.Dünya
Savaşında tehcir edilmiş Ermeniler Develi’ye dönmüşler hakim ve zalim
tavırları ile intikam fırsatları gözlüyorlar ve her an Türk
mahallelerinin hücuma uğrayacağı bekleniyordu. Kimse hayatından emin
değildi. Sevr anlaşmasının Ermenilere verdiği hak ile Ermeniler vatanın
hakiki sahibi kendilerini görüyor,Türkleri hakaretle aşağılıyorlardı.
Fransızlar kendi haritalarında istila mıntıkalarını çizdikleri yerlere
kadar hükümlerini yürütüyorlar,bu hükmün zabıta kuvveti de Ermeniler
oluyordu. Haçın’da toplu kuvvetle etrafa saldırıyor,Develi kenarından
geçen Zamantı suyunu hudut çizerek,iç taraflarda reva gördükleri
gibi,dış tarafa da hücumlarını hazırlıyorlar,yeni yerlerin zaptına
karar veriyorlardı.’’(s.48)

Bu dönemi araştıran Justin McCarty’
‘Ölüm ve Sürgün’ isimli eserinde(5)Ermeni Lejyonu hakkında önemli
bilgiler veriyor ;’’Fransız Doğu Lejyonu topluluğunun bir parçası olan
Ermeni Lejyonu,4 tabura bölünmüş yaklaşık 5 bin askerle subaylardan
oluşuyordu ve bunlar Mısır’da birliğe yazılmışlardı. Birlikteki
askerler Anadolu’dan gelme Ermeni sığınmacılar,Yakın doğunun diğer
bölgelerindendeki Ermeniler ve Avrupa’dan hatta Amerika’dan gönüllü
gelmiş Ermenilerdi. Daha işin başından beri,Lejyonun amacı açıktı.
Ermeni subayların belirttiği üzere,Lejyon mensupları düzenli Fransız
ordusunun birliklerindeki askerler gibi Fransa’yı düşmana karşı
savunmak için değil,özellikle Türklere karşı savaşmak için ve yalnız
bunun için kendine özgü bir topluluk olarak askere alınmışlardı.(s.233)


Şimdi Fransa’nın Ermeni tezlerine neden sahip çıktığını daha
iyi anlıyoruz. Çünkü o dönemde Antep’te,Maraş’ta,Urfa’da,Adana ve
Çukurova’da Tüklerin yaşadığı kötülüklerin baş aktörü Fransa’dır.(5)
Urfa,Maraş ve Antep’te Fransız kumandasındaki Ermeni zülmü ve
katliamına karşı Türkler on binlerce şehit vererek şanlı bir mücadele
vermişlerdir.Fransızlar giderken Ermeniler de onları takip etmişlerdir.

Milli
Mücadele’de(Türk Bağımsızlık Savaşı’nda) Ermeniler : Birinci Dünya
Savaşı sonucu Türk Vatanı İngiliz,Fransız,İtalyan ve onların piyonları
Yunan,Ermeni silahlı güçleri tarafından işgal edildi. İşte bu andan
itibaren Türk Milletinin ******’ün önderliğinde şanlı İstiklâl
Mücadelesi başladı. Soykırıma uğradığını iddia eden Ermeniler
Anadolu’da düzenli ordularla Türklere karşı savaştılar. Yalnız bu durum
bile soykırım olmadığını ortaya koyar. Kaldı ki elimizde bu dönemi
aydınlatan sayısız belge ve tarihi şahit de Ermeni tezini
çürütmektedir. Ermeni iddialarına mesnet olan Andonian belgelerinin ise
düzmece olduğu anlaşılmıştır...

Türkler ******’ün önderliğinde ne yaptı?

Ermeniler
önce Doğu Anadolu’da Ruslarla sonra Güney Anadolu’da Fransızlarla
beraber Türkleri imhaya kalktılar.Böylece hiç bir yerde nüfusça
ekseriyet olmayan Ermeniler lehine Anadolu Türklerden arındırılmak
istendi. Bu çok kötü duruma rağmen, Türkler vatanlarını,namuslarını
korumak için şerefli,haklı,inanılmaz bir mücadele verdiler. Oyunu
bozdular. Emperyalistler.ve onların maşaları hedeflerine ulaşamadılar.
Çünkü ‘Çılgın Türkler’kendisine kefen biçenlere ‘Ata’sı önderliğinde
haddini bildirdi. 24 Temmuz 1923 ‘de imzalanan ve Türkiye
Cumhuriyeti’nin kuruluş anlaşması olarak kabul edilen ‘’Lozan
Anlaşması’’ ile Ermeni Meselesi ve Ermeni iddiaları resmen kapandı.O
halde bu gün bizden kimsenin bir şey isteme hakkı yok.

Günümüzde Ermeniler ne istiyor?

Ermeniler
geçmişte proğramlı basın yayın faaliyetleri yanında Türklere karşı
silahlı terör yolunu seçtiler.. Özellikle Türk devlet adamlarına
yöneltilen bu terörist strateji ilk defa 1905’de II.Sultan Abdülhamid’e
yapılan bombalı saldırı ile başladı. .Ermeni terörü yurt dışındaki Türk
görevlileri temsilcilikleri ve kuruluşlarına yönelmiş ve 1973 yılından
1994 yılına kadar 36 devlet görevlisi şehit edilmişti. Ermeni terör
örgütlerinin amacı Türkiye’yi istikrarsızlığa sürüklemek ve sözde işgal
altındaki Ermeni topraklarını kurtararak ‘Bağımsız bir Ermenistan ‘’
kurmaktı. Bu gün Ermenistan politikasında,söz konusu isteklerin değişik
başlıklar altında devam ettiği görülmektedir. Ermenistan Anayasasında
Türkiye toprakları üzerinde. hak iddia edilmekte ve Ermeni
Cumhurbaşkanlığı bayrağında Ağrı Dağı’mızın resmi bulunmaktadır.
Türkiye’ye Ermenistan sınırımızı açmamız için baskı yapan ülkeler, önce
Azerbaycan toprağı Karabağ’ı igşal eden 1 milyon Azeriyi göçe zorlayan
Ermenistan’a yaptırım uygulamalıdır

Türkiye üzerindeki Ermeni
emelleri açıktır. Ermeniler, sözde Ermeni soykırım iddiaları
vasıtasıyla önce meselenin tanınmasını sağlamak, daha sonra soykırım
olarak kabül edilmesini ,bu yolla Türkiye’den tazminat ve toprak
talebinde bulunmak istemektedir

Ermeni Meselesine karşı Türkler ne yapmalı?

Dün
olduğu gibi bu gün de Ermenilerle Türkler arasındaki sorunlardan
faydalanan, Ermenileri kışkırtan, soykırım iddialarını Türkiye’ye baskı
yapmak ve bir seyler koparmak için kullanan bazı devletler vardır.

Türkiye
Ermeni soykırım iddiaları ile mücadelede ABD kongresinde ‘soykırım
tasarılarına engel olmak için yabancı lobilerden medet umuyor. ABD
soykırım kararını başımızda sanki Demoklesin kılıcı gibi tutmaktadır.
Türkiye hakkını el yardımı ve insafı ile mi savunacak? Son zamanlarda
piyasaya sürülen araştırma sonuçları Türk tezlerini güçlendirse de
kimliklerini Türk düşmanlığı üzerine kuranların bunları dikkate
alacaklarını zannetmiyoruz Önce kendi gücümüze güvenmeliyiz. Genç
nesillerimize tarihimizi ve bütün dünyaya yılmadan kendi tezlerimizi
anlatmalıyız. Ama esas olan vatan topraklarımıza güçlü ve birlik içinde
sahip çıkmamızdır. Dünyanın anladığı dil budur